11. Jezus zostaje przybity do krzyża- moment ukrzyżowania. 12. Jezus umiera na krzyżu. 13. Ciało Jezusa zostaje zdjęte z krzyża. 14. Ciało Jezusa zostaje złożone w grobie. W tradycyjnym jednak opisie drogi krzyżowej, stacje 3, 4, 6, 7 i 9 nie pochodzą z opisu biblijnego, w związku z tym biblijny opis drogi krzyżowej został
Trasę Drogi Krzyżowej, czyli trasę przejścia Jezusa Chrystusa na wzgórze Golgoty, gdzie poniósł on męczeńską śmierć, znamy trochę z przekazań biblijnych, trochę z kazań, najwięcej – z kreacji artystycznych, a konkretniej z upamiętniających wydarzenie obrazów czy płaskorzeźb. Te umiejscowione są najczęściej w katolickich kościołach lub prawosławnych cerkwiach i przedstawiają czternaście symbolicznych „stacji”, czyli ważnych momentów męczeństwa, których wyobrażenie podtrzymuje i przekazuje kościelna tradycja. Źródeł historycznych na temat męki jest niestety niewiele. Wydaje się, że część wydarzeń z Drogi Krzyżowej, które przekazywane są nam przez obrazy i płaskorzeźby, to tylko upiększenie zapisu biblijnego. Niektóre „stacje” pojawiły się dopiero w średniowieczu. Inne faktycznie wspominane są w Nowym Testamencie. Najogólniej rzecz ujmując, dźwiganie krzyża zakończone męczeńską śmiercią to upokarzająca, typowa dla antycznych kultur Bliskiego Wschodu kara, wywodząca się z czasów babilońskich i asyryjskich. W czasach buntów żydowskich, zwłaszcza po upadku Jerozolimy, krzyżowanych było nawet kilkaset osób dziennie! Skazaniec do przedmiotu swojej kaźni przybijany był gwoździami lub przywiązywany, umierał kilka godzin, czasem – nawet dwa dni. Dodatkowo, co stanowi kolejny przerażający aspekt nieludzkich tortur, krzyż musiał być doniesiony na egzekucję najczęściej samodzielnie. Przypuszcza się, że Chrystus, podobnie jak większość innych skazańców, niósł tylko poprzeczną belkę. Przy czym słowo „tylko” nie jest może zbyt trafne: belka ważyła w granicach 30-40 kilogramów. Wracając do Drogi Krzyżowej Chrystusa, nie jest znana jej data, w Biblii sprzeczne są też przekazy, co do dnia, co w gruncie rzeczy nie ma większego znaczenia. Ważniejsze jest pytanie, czy historykom kiedykolwiek uda się zrekonstruować faktyczny przebieg męczeństwa jednego z ważniejszych przywódców religijnych w dziejach. Dziś możemy zrobić to jedynie pobieżnie. Stacja I. Jezus skazany na śmierć. Stacja I przedstawia proces Chrystusa. Na rycinach czy rzeźbach pojawia się często Poncjusz Piłat, ten, który według opisów ewangelicznych skazał Chrystusa na śmierć, choć nie zdecydował się na wydanie wyroku tak długo, dopóki tłum nie zaczął nań naciskać. W Ewangelii Mateusza czytamy, że po zatwierdzeniu wyroku odciął się od sprawy, umywając przed tłumem ręce i mówiąc: „Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz” Jedyną wątpliwą kwestią jest tu próba charakterystycznego dla chrześcijaństwa ukazywania Piłata jako człowieka słabego, targanego wątpliwościami. Ze źródeł niechrześcijańskich (np. z podań Filona z Aleksandrii, historyka) wynika raczej, że był bezwzględny i nietolerancyjny, okrutny i podejrzliwy. Przypuszcza się, że Ewangelicy, opisując namiestnika w złagodzony sposób po pierwsze nie chcieli się narażać Rzymowi, w którym, przynajmniej jakiś czas (do pierwszych prześladowań) czuli się całkiem bezpieczni. Po drugie cała wina za wydarzenie przypisana miała być Żydom. Rolę Rzymu starano się tu raczej umniejszać, stąd taka a nie inna wizja Poncjusza Piłata. Niejasna jest rola Barabasza. Według Biblii był to złoczyńca. Inni wskazują na to, że mógł być to żydowski bojownik o wolność. Domaganie się tłumu, aby uwolnić Barabasza niekoniecznie świadczyło o jego przypisywanej mu przez Ewangelistów nikczemności. Stacja II. Jezus bierze krzyż. Według Biblii żołnierze „ukoronowali” Chrystusa cierniową koroną, bili go, nałożyli nań szkarłatny płaszcz. Jest to bardzo prawdopodobne: typowe dla Rzymu było wydawanie skazańca żołnierzom w celu po pierwsze upokorzenia więźnia, po drugie: dostarczenia Rzymianom „rozrywki”, której na prowincji byli pozbawieni… Okrutnymi katami stawali się ci, którzy z racji swojego zawodu mieli raczej bronić Rzymu, a nie pogarszać męczarnie i tak dostatecznie cierpiącym już nieszczęśnikom. Zarówno płaszcz, jak i „korona” z dużym prawdopodobieństwem mogły być próbą wyszydzenia „królewskości”, o której Chrystus mówił na procesie. Samemu zatem „dźwignięciu krzyża” mogły towarzyszyć tortury fizyczne i psychiczne, a nawet prawie pewne jest to, że towarzyszyły… Stacja III. Pierwszy upadek. Pierwszy upadek nie jest wspomniany w Biblii. W zasadzie nie jest wspomniany ani jeden z trzech upadków, które w tradycji przedstawiane są na Stacjach III, VII i IX. Wszystkie upadki o tyle jedynie prawdopodobne, iż wyobrażenie człowieka potykającego się pod ogromnym ciężarem nie wydaje się w żaden sposób niemożliwie. Stacja IV. Jezus spotyka matkę. Cztery stacje Drogi Krzyżowej mówią o spotykaniu przez Chrystusa różnych ludzi. Na czwartym etapie swojej męki spotkać miał matkę – tego jednak w żadnych źródłach nie da się doszukać, łącznie ze źródłem biblijnym. Jan wspomina, że Maria była pod krzyżem, nie ma jednak wzmianki, aby zdarzyło się to podczas męczeńskiej wędrówki. Nawiasem mówiąc, o matce Jezusa Biblia wspomina bardzo rzadko i raczej zdawkowo. Przypuszczalnie jej obecność na przedstawianej w Kościele Drodze Krzyżowej jest to wynik tradycji, a dokładniej szerzącego się kilka wieków po śmierci Chrystusa maryjnego kultu. Stacja V. Szymon pomaga nieść krzyż. Szymona wspominają trzy Ewangelie – Mateusza, Marka i Łukasza. Szymon Cyrenejczyk miał być przypadkowym przechodniem, którego rzymscy żołnierze zmusili do pomocy Chrystusowi. „Gdy wyprowadzili Jezusa, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23, 26) Część historyków Kościoła twierdzi, że stwierdzenie zawarte w Ewangelii według świętego Jana, że Chrystus „niósł krzyż sam”, może być stwierdzeniem religijnym, podkreśleniem, że Chrystus wziął grzechy na siebie, nie wyklucza to obecności przypadkowego przechodnia. Sama tradycja pojawienia się Szymona natomiast jest sprzeczna o tyle, że część analiz widzi w akcie pomocy Cyrenejczyka wyraz współczucia dla skazańca, część – akt rzymskiej przemocy wobec napotkanego przypadkowo Żyda. Jeszcze inni badacze twierdzą, że Szymon nie musiał być wcale Żydem, aczkolwiek jest to mocno prawdopodobne. Stacja VI. Weronika ociera twarz Jezusa. Stacja VI to najbardziej kontrowersyjny moment Drogi Krzyżowej, ale jednocześnie jednoznacznie legendarny. Nic nie wskazuje właściwie na to, że historia związana z tym momentem męki Chrystusa w ogóle była znana przed średniowieczem. Legenda o świętej Weronice pojawiła się w IV wieku i, w różnych wersjach, rozwijała się do późnych wieków średnich: w jednej z wersji ociera ona twarz Jezusa, a na chuście pojawia się w cudowny sposób jego wizerunek. Stacja VIII. Jezus pociesza kobiety. Pocieszanie jerozolimskich niewiast jest przez Biblię wspominane w Ewangelii według Łukasza. „Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: ‘Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły’. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?»” (Łk 23, 28-31) Obecność kobiet jest prawdopodobna. Według teologów słowa Chrystusa są napiętnowaniem czysto sentymentalnej litości, która jeszcze musi przekształcić się w prawdziwą wiarę. Według niektórych historyków niejasne jest, jak w stanie fizycznego umęczenia, skazaniec mógł udzielić tak przemyślanej formy kazania. Nigdzie nie jest powiedziane jednak, aby stan Chrystusa w tej części „wędrówki” był już bardzo ciężki. Przemówienie do kobiet nie jest zatem niemożliwe, zwłaszcza, że obserwowanie skazanego było w antycznym świecie na porządku dziennym, kobiety mogły pojawiać się dla czystej ciekawości, stąd ich napomnienie. Stacja X. Jezus obnażony z szat. „Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: «Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć»” (J, 19, 23-24). Tak obnażenie Chrystusa opisuje Jan. Inne Ewangelie nie wspominają o tym wydarzeniu, co niczego oczywiście nie przekreśla. Pozbawienie ubrania było znaną już od dawna formą dodatkowego upokorzenia człowieka… Stacja XI i Stacja XII. Przybicie do krzyża, Śmierć na krzyżu. Jak zostało wspomniane, okrutna śmierć poprzez przybicie lub przywiązanie do krzyża nie była w owych czasach, w tamtym obszarze geograficznym niczym nowym. Ukrzyżowanie Jezusa zaś potwierdzają i inne źródła, nie tylko Ewangelie. Tyle, że jedynie według Nowego Testamentu po męczeńskiej śmierci nad światem na kilka godzin zapanowały ciemności. Niektórzy starają się dopatrywać w tajemniczych ciemnościach zaćmienia światła, jednak nie ma co do tego powszechnej zgody wśród badaczy antycznych dziejów. Zwłaszcza, że zjawisko to trwa kilka do kilkunastu minut. Najprawdopodobniej jest to zatem podniosłość ewangelicznego stylu, bez przełożenia na realia. Jeśli chodzi o słynne przebicie boku to nie było ono przypuszczalnie dodatkową męczarnią lecz skrupulatnością żołnierza, który chciał być pewny, że skazaniec nie żyje. Stacja XIII. Zdjęcie z krzyża. Tradycyjna wizja zdjęcia ciała Chrystusa z krzyża przez Józefa z Arymatei jest upiększeniem biblijnego opisu. Według Ewangelii Jana był on uczniem Chrystusa. Poprosił o ciało, które zostało mu wydane. Upiększenie polegać miałoby jedynie na tym, że na płaskorzeźbach czy obrazach przedstawiony jest często jeden człowiek. Tymczasem Biblia wspomina też o Nikodemie, który wraz z Józefem namaścił ciało Chrystusa i złożył je do grobu. Niewykluczone, że przeprowadzeniem takiej operacji zajęłoby się jednak więcej osób, być może kontrolowane byłoby to przez żołnierzy. Stacja XIV. Złożenie do grobu. Według tradycji ciało Jezusa owinięte w płótno zostało złożone do grobu. Wejście zabezpieczone zostało wielkim kamieniem. Ostatnio (w 2007 roku) świat obiegła wiadomość, że grób Chrystusa został odkryty. James Cameron wyemitował na Discovery film o zaginionym grobowcu (odkrytym w dzielnicy jerozolimskiej Talpiot), na autentyczność którego wskazywać miały wyryte imiona Józefa, Marii i innych bliskich ukrzyżowanemu. Naukowcy oraz część środowiska kościelnego wskazuje jednak na to, że tak typowe dla tej części świata imiona o niczym nie świadczą. Ostatecznie miejsce pochówku Chrystusa nie jest znane. Tradycja odprawiania Drogi Krzyżowej jest dla niektórych wyznań chrześcijańskich niezmienna od lat. Charakterystyczne jest to zwłaszcza dla obrządku katolickiego. Inną sprawą pozostaje to, że Jan Paweł II zainicjował nową, „poprawioną” formę nabożeństwa, które w odróżnieniu od nabożeństwa tradycyjnego nosi nazwę „biblijnej drogi krzyżowej”. Stacje wyróżnione w tym nabożeństwie są nieco inne i nie obejmują tych momentów, o których nie ma wzmianek w Nowym Testamencie. Ewa Frączek
Podobny, leśny zabytek sakralny znajduje się także w Wambierzycach, gdzie stacje drogi krzyżowej rozmieszczone są na wzniesieniu - Górze Kalwarii. Ta także powstała w XVIII wieku, w 1732 roku.
Via Dolorosa (z łaciny – „droga cierpienia”, „droga krzyżowa”) – ulica w starej części (obecnie Dzielnicy Muzułmańskiej) Jerozolimy, którą przemierzył Jezus Chrystus dźwigając krzyż na Golgotę. Swój obecny kształt Via Dolorosa uzyskała w XVIII wieku, zastępując różne poprzednie trasy. Obecnie jest oznaczona dziewięcioma stacjami, a pięć pozostało w Bazylice Grobu Świętego. Dźwiganie krzyża zakończone męczeńską śmiercią to upokarzająca, typowa dla antycznych kultur Bliskiego Wschodu kara, wywodząca się z czasów babilońskich i asyryjskich. W czasach buntów żydowskich, zwłaszcza po upadku Jerozolimy, krzyżowanych było nawet kilkaset osób dziennie! Skazaniec do przedmiotu swojej kaźni był przywiązywany lub przybijany gwoździami – umierał kilka godzin, czasem nawet dwa dni. Współcześnie droga krzyżowa przebiega przez tętniące życiem miasto, pełne turystów i mieszkańców. Mimo wielkiej mistyki tego miejsca, trudno się skupić na prawdziwym przeżywaniu męki Jezusa, przy tym zgiełku, który rozprasza i przeszkadza. Nawet te „pędzące” pielgrzymki katolików z różnych stron świata, pomiędzy stacjami, przyprawiają o zawrót głowy, ich tempo uniemożliwia skupienie się na modlitwie, poza pilnowaniem, żeby się nie zgubić. Dlatego doceniam indywidualnie zorganizowane wyprawy, jest wtedy czas na zwiedzanie i skupienie się na sprawach ważnych. Stacje drogi krzyżowej w Jerozolimie: I stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus na śmierć skazany Według tradycji Jezus został skazany na śmierć w twierdzy Antonia, na północ od terenu świątyni. Współcześnie jest to teren szkoły arabskiej – Umarlija, w średniowieczu stała tutaj kaplica. Stacja upamiętnia sąd na Jezusem dokonany kolejno przez Annasza, Kajfasza, Heroda i Piłata. To tu zapadł wyrok, a tłum skazał Jezusa na śmierć przez ukrzyżowanie. II stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus bierze krzyż na ramiona Wychodząc z terenu szkolnego, po przeciwległej stronie drogi „via Dolorosa” znajduje się kaplica drugiej stacji, wzięcia krzyża. Wejście do kaplicy jest od dziedzińca franciszkańskiego klasztoru Ubiczowania. III stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem Schodzimy ulicą w dół, do przecznicy el-Wad „ulicy Doliny”. Na rogu ulic jest kaplica trzeciej stacji, której wystrój ufundowali w czasie wojny polscy żołnierze i uchodźcy polscy z armii Andersa. Rzeźbę Chrystusa upadającego pod krzyżem wykonał Tadeusz Zieliński (1907-1993), żołnierz II Korpusu i artysta tworzący po wojnie w Wielkiej Brytanii. Stacją opiekuje się kościół ormiańsko-katolicki. IV stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus spotyka swoją matkę Po kilku krokach wzdłuż ulicy el-Wad napotykamy kaplicę czwartej stacji. Niewielka kaplica jest wbudowana w budynek. Kapliczka powstała w XV wieku jako kościół Matki Boskiej Bolesnej i pozostaje pod opieką ormiańskich unitów. Nad drzwiami do kaplicy płaskorzeźba również dłuta Tadeusza Zielińskiego przedstawia spotkanie Jezusa z Matką. V stacja drogi krzyżowej: Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi Jeszcze kilka kroków i znowu przecznica tym razem na zachód, jest to dalszy ciąg via Dolorosa. Na rogu tych ulic znajduje się kaplica piątej stacji, mieszcząca mały ołtarz i klęcznik. Tu u zbiegu ulic mogło dojść do spotkania z Szymonem z Cyreny. Kaplica jest pod opieką franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej. VI stacja drogi krzyżowej: Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi Via Dolorosa od tego miejsca wznosi się pod górę. Nieco dłuższy odcinek drogi doprowadza do szóstej stacji, spotkanie z Weroniką. Poświęcona anonimowej kobiecie, która wyszła z tłumu, otarła oblicze Jezusa. Jego twarz odbiła się na chuście, pozostawiając „Veraikon” („prawdziwy obraz”), od którego pochodzi imię bohaterki. Miejsce wiązane z tym zdarzeniem wykupili pod koniec XIX wieku greko-katolicy, którzy wznieśli niewielki kościół z kryptą, zwany czasem Domem św. Weroniki. VII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus drugi raz pod krzyżem upada Siódma stacja znajduje się na skrzyżowaniu z główną ulicą starego miasta, ulicą bazarową „suq”.. Kaplica drugiego upadku jest własnością franciszkanów i nie tak dawno temu po przeprowadzeniu wykopalisk została rozbudowana. Wewnątrz kaplicy zachowała się kolumna z czerwonego kamienia pochodząca z III-IV wieku, stanowiła wtedy element drogi rzymskiej. VIII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus pociesza płaczące nad Nim niewiasty Niedaleko, idąc na zachód jest ósma stacja. Nie ma tu kaplicy, pomimo starań nie udało się wybudować ani założyć kaplicy. Znakiem rozpoznawczym stacji płaczących kobiet jest fragment starożytnej kamiennej tablicy wmurowany w ścianę greckiego monasteru św. Charalambosa, ozdobiona łacińskim krzyżem i wczesnochrześcijańskim chrystogramem: IC XC NIKA oznaczający: „Jezus Chrystus Zwycięzca”. Dzieje płyty nie są znane. Wiadomo jednak, że franciszkanie umieścili ja tutaj w połowie XIX wieku. IX stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus trzeci raz upada pod krzyżem Dotychczas stacje były wzdłuż uliczek miasta a teraz aby dostać się do dziewiątej stacji należy wrócić się tą samą drogą do siódmej stacji do „suqu” i tą ulicą bazarową skierować się na południe. To zawracanie świadczy o tym, że kiedyś te okolice były już poza murami, poza miastem. Droga, którą prowadzono Jezusa szła ukosem do Golgoty, teraz teren jest poprzecinany uliczkami dlatego trzeba się wracać. Po kilkunastu metrach znowu trzeba zboczyć z drogi, na którą potem trzeba znowu powrócić. W ślepej uliczce, obok wejścia do koptyjskiego kościoła św. Antoniego stoi oparta w rogu kolumna, jest znakiem rozpoznawczym dziewiątej stacji. Koptyjski zespół klasztorny powstał w XVI wieku nad bizantyjską kryptą św. Heleny. X stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus z szat obnażony, octem z mirrą i żółcią napojony Następne stacje są już pod dachem Bazyliki Grobu Pańskiego. Niewielka kaplica na zewnątrz bazyliki, na prawo od wejścia. Znana jako kaplica Frankijska, co pozwala ją datować na czasy krzyżowców. XI stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus do krzyża przybity Ostatnie cztery stacje są już wewnątrz kościoła. Aby je zobaczyć trzeba wspiąć się wąskimi schodami, przylegającymi od wewnątrz do ściany po prawej stronie. Tak naprawdę wspinamy się na szczyt Golgoty. Ołtarz przybicia do krzyża jest pierwszym od ściany po prawej stronie. XII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus umiera na krzyżu Najważniejszą ze wszystkich stacji upamiętnia ołtarz główny na Golgocie. Tutaj Zbawiciel skonał. Miejsc kaźni zostało dokładnie oznaczone w czasach Konstantyna. Matka cesarza, św. Helena, 14 września 326 r. odnalazła relikwie Krzyża Świętego, które następnie złożono w bazylice. Dzisiaj można zobaczyć srebrny krąg. W jego centrum stał krzyż. Stacja jest własnością prawosławnych Greków. Pod ołtarzem dwunastej stacji można dotknąć świętej skały Kalwarii. XIII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus zdjęty z krzyża i na łonie Matki swojej złożony Pomiędzy ołtarzami ukrzyżowania i śmierci na krzyżu, w środku kaplicy jest niewielki ołtarz Matki Boskiej Bolesnej, który jest jednocześnie trzynastą stacją Drogi Krzyżowej. XIV stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus do grobu złożony Grób Święty. Kierując się na lewo od Kamienia Namaszczenia, wchodzi się do przedsionka, z którego pomiędzy kolumnami widać edykuł otaczający Grób Święty. Przedsionek ten to Miejsce Opłakiwania. Następne pomieszczenie to wielka rotunda. W tej centralnej części stoi edykuł Grobu Świętego kościół w kościele, do którego zmierzają wszyscy pielgrzymi i turyści. Budowla powstała w 1119 r., a obecną formę nadano jej w 1810 r. We wnętrzu są dwa pomieszczenia w układzie amfilady. Pierwsze z nich to niewielki przedsionek, tzw. kaplica Anioła. Przez niskie przejście, w którym trzeba zgiąć się niemal do pasa, przechodzi się do maleńkiego pomieszczenia, zajmowanego w połowie przez sarkofag, pod którym znajduje się Grób Święty. Płyta grobowa jest odsuwana raz na kilkaset lat. zdjęcia: Piotr Dasios, Marek Kowalski i znalezione w sieci.
Opisujesz te chwile w sposób bardzo wnikliwy i wizualny, co pomaga czytelnikowi wczuć się w te wydarzenia. Prolog wprowadza czytelnika w temat i podkreśla znaczenie historii Chrystusa, która stanowi centrum chrześcijaństwa. Stacje ukazują kluczowe momenty drogi krzyżowej, zaczynając od Ogrodu Oliwnego aż do ukrzyżowania.
Stacja I. Pan Jezus na śmierć skazanyStacja II. Jezus bierze krzyż na swoje ramionaStacja III. Jezus upada po raz pierwszy pod krzyżemStacja IV. Jezus spotyka swoją MatkęStacja V. Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż JezusowiStacja VI. Weronika ociera twarz JezusaStacja VII. Jezus upada po raz drugiStacja VIII. Jezus spotyka płaczące niewiastyStacja IX. Jezus upada po raz trzeciStacja X. Jezus z szat obnażonyStacja XI. Pan Jezus przybity do krzyżaStacja XII. Jezus umiera na krzyżuStacja XIII. Pan Jezus zdjęty z krzyżaStacja XIV. Pan Jezus złożony do grobuStacje drogi krzyżowej – opisStacja I. Pan Jezus na śmierć skazanyRzekł do nich Piłat: «Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?» Zawołali wszyscy: «Na krzyż z Nim!» Namiestnik odpowiedział: «Cóż właściwie złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Na krzyż z Nim!» Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. (Mt 27, 22-23,26)Wyrok śmierci został oficjalnie wydany na Jezusa przez Poncjusza Piłata, namiestnika rzymskiego. Sam Piłat jednak odciął się w swoim poczuciu od tego sądu, umywając ręce. Nie widział on w Chrystusie żadnej winy, a decyzję podjął pod naciskiem arcykapłanów i tłumu żydowskiego: Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: «Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz» ( Mt 27,24). Należy jednak zdawać sobie sprawę że takie umywanie rąk nie czyni człowieka niewinnym; nie zdejmuje z niego odpowiedzialności. Dlatego w życiu codziennym chrześcijanie powinni pamiętać o niesłusznym wyroku wydanym na Jezusa i powstrzymywać się od sądzenia innych. Mówił o tym sam Chrystus: Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone (Łk 6, 37).Jezus nie buntował się przed przyjęciem wyroku śmierci. Ta akceptacja wynikała z miłości, jaką darzy wszystkich ludzi. Chcąc odkupić ich winy, musiał umrzeć na krzyżu. Wiedział, że tylko w taki sposób zrealizuje wolę Ojca. Swoją postawą Syn Boży uczy wiernych, że miłość jest ważniejsza niż II. Jezus bierze krzyż na swoje ramionaChrystus przyjął brzemię krzyża i tak obarczony udał się na Golgotę, gdzie poniósł śmierć, aby zadośćuczynić za ludzkie grzechy. Sam był bez grzechu. Uczynił to jednak dla zbawienia ludzkości, z miłości do swego ludu. Spełniła się wówczas przepowiednia Izajasza, która mówiła, że Mesjasz „policzony został pomiędzy przestępców” (Iz 53,12). Krzyż bowiem był dla współczesnych Jezusowi znakiem hańby. Dzisiaj dla chrześcijan to symbol wszelkich trudów, cierpień i problemów, jakie człowieka w życiu, ale również symbol powinni na wzór Syna Bożego nieść swój krzyż – On sam do tego nawoływał: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje (Mt 16, 24). Przyjmując niezasłużone cierpienie człowiek łączy się z ofiarą Chrystusa i pokutuje za grzechy swoje oraz swoich III. Jezus upada po raz pierwszy pod krzyżemChrystus był prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, czyli w stu procentach jednym i drugim. Streszczeniem poglądów Kościoła odnośnie natury Jezusa może być werset z rzymskiej liturgii: „Niezmienny w swoim Bóstwie, przyjął to, co ludzkie”. Syn Boży przyjął zatem także ludzkie ciało. Ciało, które nie wytrzymywało ciężaru krzyża, dlatego Chrystus trzykrotnie upadał pod jego naporem. Podnosił się jednak i niósł dalej brzemię – nie poddał się i nie zwątpił w swoją misję. Zatem każdy chrześcijanin powinien, naśladując Polecamy również: Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Godzinki o Niepokalanym Poczęciu to jedno z nabożeństw ku czci Matki Boskiej. Powstały one na wzór pacierzy kapłańskich, czyli tzw. brewiarza (inaczej: Liturgii Godzin), stąd bywają nazywane „Brewiarzem ubogich”. Więcej » Gorzkie żale Gorzkie żale to nabożeństwo wielkopostne powstałe w Polsce w okresie baroku, czyli na przełomie XVII i XVIII wieku. Po raz pierwszy odprawiono je w 1707 r. Polega na rozważaniu męki Chrystusa – jest to zatem nabożeństwo pasyjne. Jego powstanie związane jest z Bractwem św. Rocha przy kościele... Więcej » Nabożeństwo majowe Maj to w Kościele katolickim miesiąc, w którym szczególną cześć oddaje się Matce Boskiej. Wówczas mają miejsce poświęcone Jej nabożeństwa, zwane potocznie „majówkami”. Wierni gromadzą się wieczorami nie tylko w kościołach, ale też przy kapliczkach, przydrożnych... Więcej » Nabożeństwo czerwcowe Czerwiec w Kościele Katolickim jest miesiącem poświęconym Jezusowi Chrystusa. To właśnie w tym miesiącu są odprawiane nabożeństwa skierowane do Jego Najświętszego Serca, o którym papież Leon XIII mówił, że jest ono „symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości” Jezusa do wiernych. Więcej » Pierwsze piątki miesiąca Nabożeństwo pierwszych piątków miesiąca jest w Kościele rzymskokatolickim jedną z form kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jego źródła należy szukać w dwunastu obietnicach, które Chrystus dał św. Małgorzacie Marii Alacoque (XVII w.). Więcej » Zobacz również Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Więcej Gorzkie żale Więcej Nabożeństwo majowe Więcej Nabożeństwo czerwcowe Więcej Pierwsze piątki miesiąca Więcej Losowe zadania Moc równolegle połączonych oporników 0 Odpowiedz Więcej Typy wybrzeży 0 Odpowiedz Więcej Odmiana czasownika przez osoby 0 Odpowiedz Więcej Cechy sonetu 0 Odpowiedz Więcej Przyczyny wojny trzynastoletniej (1454-1466) 0 Odpowiedz Więcej
Stacje Drogi Krzyżowej. Stacja I - Jezus na śmierć skazany. Stacja II - Jezus bierze krzyż na ramiona swoje. Stacja III - Jezus po raz pierwszy upada pod krzyżem. Stacja IV - Jezus spotyka Matkę swoją. Stacja V - Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi.
Czym jest droga krzyżowa w Kościele Katolickim? Jak się ją obchodzi? Najprościej mówiąc jest to nabożeństwo, które odprawia się w charakterze adoracyjnym, w okresie wielkopostnym. Polega na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć u złożenie do grobu. Jeżeli chodzi o sam symbol drogi krzyżowej, oznacza ona przede wszystkim mękę Jezusa, przedstawienie pasyjne, jak również i czwartą tajemnicę bolesną różańca świętego. Droga krzyżowa – historia Sama droga krzyżowa powstała już w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie. Droga krzyżowa składa się z czternastu stacji, które przedstawione są na obrazach lub rzeźbach, rozmieszczonych na bocznych ścianach kościoła. Stacje te mają naprawdę bardzo bogatą symbolikę. Są podstawą do rozważania dotyczącego nawet takich kwestii, jak prawda, miłość, oddanie… Obchodzenie drogi krzyżowej może mieć różny wymiar. Najczęściej odbywa się w kościele, gdzie ksiądz wraz z ministrantami, chodzi dookoła świątyni i zatrzymując się przed każdym obrazkiem, opisuje przebieg tego zdarzenia i wysuwa konkretne wnioski, na które każdy uczestnik powinien zwrócić uwagę. Drogę krzyżową można jednak zrobić poprzez stacje wykonane na transparentach, umieszczone na jednej z głównych ulic, za którą podążają uczestnicy takiej drogi. Droga krzyżowa – stacje Czternaście stacji krzyżowych, czternaście kluczowych momentów dla Jezusa w ostatniej drodze, w końcu czternaście konkretnych przemyśleń, tez, znaczeń. Dla każdego mogą oznaczać coś innego, dla każdego mogą mieć inny ukryty wymiar. Większość z nas uczęszcza na drogę krzyżową, nie każdy jednak jest w stanie powiedzieć, czym poszczególne dane stacje krzyżowe są. Droga krzyżowa – znaczenie Można więc pokrótce zająć się przemyśleniami i konkretnym znaczeniem kolejnych stacji drogi krzyżowej. Pierwsza stacja – JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY. Piłat więc osądza, że Jezusa należy zabić. Druga stacja – JEZUS BIERZE KRZYŻ NA SWOJE RAMIONA. Pokazane jest, jak włożono mu na głowę koronę cierniową i jak przybrano go w szkarłatny płaszcz. Już na początku tej drogi został pobity, wyszydzony i opluty. Trzecia stacja – JEZUS UPADA PO RAZ PIERWSZY. Kiedy Jezus szedł na Miejsce Czaszki zwane Golgotą, od ciężarem krzyża, upadł po raz pierwszy. Podniósł się jednak i wyruszył w dalszą drogę. Czwarta stacja – JEZUS SPOTYKA SWOJĄ MATKĘ. Matka widząca swojego syna w takim cierpieniu, nie mogąca do tego nic zrobić, jest najbardziej nieszczęśliwą osobą. W takiej sytuacji, każdy ból dziecka, odbiera sama na sobie w sposób podwójny. Piąta stacja – SZYMON CYRENEJCZYK POMAGA NIEŚĆ KRZYŻ JEZUSOWI. Szósta stacja – WERONIKA OCIERA TWARZ JEZUSA. Weronika która całą drogę szła za Jezusem ociera mu twarz, na chuście odbija się jego wizerunek. Siódma stacja – JEZUS UPADA PO RAZ DRUGI. Nowy ból, nowe rany, coraz gorsza męka. Jezus jednak nie poddaje się i idzie dalej. Ósma stacja – JEZUS POCIESZA PŁACZĄCE NIEWIASTY. To nie on jest pocieszany, ale w tym bólu i cierpieniu, on jeszcze ma siły, żeby pocieszać Dziewiąta stacja – JEZUS UPADA PO RAZ TRZECI. To już jego ostatni upadek Dziesiąta stacja – JEZUS Z SZAT OBNAŻONY. Zabrali mu wszystko co na sobie miał. Pozostała jedynie cierniowa korona na głowie. Jedenasta stacja – JEZUS DO KRZYŻA PRZYBITY Dwunasta stacja – ŚMIERĆ JEZUSA NA KRZYŻU. Po nich następuje trzynasta stacja – JEZUS ZDJĘTY Z KRZYŻA. Czternasta stacja – JEZUS ZŁOŻONY W GROBIE. Co wydarzyło się później każdy z nas wie…
Rozpoczęcie modlitwy o godz.10, przy dolnej stacji kolejki gondolowej. Następnie młodzi ludzie wyruszą na Jaworzynę Krynicką, rozważając stacje Drogi Krzyżowej. Po zakończonej Drodze Krzyżowej wszyscy uczestnicy otrzymają posiłek, kiełbaskę z grilla oraz herbatę.
Droga Krzyżowa jest nabożeństwem pasyjnym, czyli nabożeństwem, podczas którego wierni rozważają Mękę Jezusa Chrystusa. W Kościele katolickim odprawia się ją w każdy piątek Wielkiego Postu (w niektórych parafiach kilka razy w ciągu dnia), a także w innych okresach liturgicznych np. z okazji rekolekcji lub w trakcie pielgrzymki. Droga Krzyżowa polega na rozważaniu Męki Chrystusa w ramach 14 wyznaczonych przez Kościół stacji. Uczestnicy nabożeństwa, przechodząc od jednej stacji do drugiej, odtwarzają w symboliczny sposób drogę Jezusa z pretorium Piłata na Golgotę. Poszczególne stacje oznaczone są krzyżykami oraz często obrazami, rzeźbami albo płaskorzeźbami przedstawiającymi wydarzenia z ostatniego dnia życia Chrystusa. Zwykle sytuuje się je na bocznych ścianach kościoła/sanktuarium, ale mogą być też umieszczane poza świątynią. W trakcie odprawiania nabożeństwa przy każdej ze stacji po słowach kapłana: „Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie”, wierni klękają i odpowiadają: „Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył” albo „Żeś przez Krzyż swój święty świat odkupić raczył”. Przejściu między stacjami towarzyszy natomiast śpiew „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami…”.Uwaga: Droga Krzyżowa może być również odprawiana indywidualnie. W takim przypadku nie jest konieczne wypowiadanie kwestii przypisanych nabożeństwo publicznemu, ale zaleca się zachowanie postaw (przyklękanie przy poszczególnych stacjach). Odprawienie Drogi Krzyżowej – niezależnie czy samemu, czy wspólnie – wiąże się z możliwością uzyskania odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami. Aby go uzyskać:1) nabożeństwo powinno zostać odprawione przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej;2) każda ze stacji musi być oznaczona krzyżykiem;3) wierny musi rozważać Mękę i śmierć Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji);4) wierny powinien przechodzić od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeżeli wszyscy wierni nie mogą tego czynić).W przypadku, gdy ktoś z powodu słusznej przyczyny (np. choroby, podróży) nie może odprawić Drogi Krzyżowej według powyższych wytycznych, zyskuje odpust zupełny po przynajmniej półgodzinnym pobożnym czytaniu lub rozważaniu Męki Drogi KrzyżowejDo tradycyjnych 14 stacji Drogi Krzyżowej należą kolejno:Stacja I: Pan Jezus na śmierć II: Pan Jezus bierze krzyż na swoje III: Pierwszy upadek Pana IV: Pan Jezus spotyka swoją V: Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż VI: Weronika ociera twarz Pana VII: Pan Jezus upada pod krzyżem po raz VIII: Pan Jezus pociesza płaczące IX: Trzeci upadek Pana X: Pan Jezus z szat XI: Pan Jezus do krzyża XII: Pan Jezus umiera na XIII: Pan Jezus z krzyża XIV: Pan Jezus do grobu podkreślić, że spośród wymienionych stacji tylko dziewięć (I, II, V, VIII, X-XIV) znajduje potwierdzenie u Ewangelistów. W Biblii nie ma bowiem mowy o pozostałych pięciu wydarzeniach, tj. o upadkach Pana Jezusa, spotkaniu Pana Jezusa z Matką oraz o otarciu twarzy Pana Jezusa przez Weronikę. UWAGA: w ostatnich latach do powyższych czternastu coraz częściej dodawana jest XV stacja – Zmartwychwstanie. Ponadto warto wspomnieć, że w 1991 r. papież Jan Paweł II zapoczątkował celebrowanie tzw. Biblijnej Drogi Krzyżowej, która w przeciwieństwie do tradycyjnej formy nabożeństwa w całości opiera się na przekazie Pisma ją 14 następujących stacji:Stacja I: Jezus w Ogrodzie II: Jezus zdradzony przez III: Jezus skazany na śmierć przez IV: Piotr wypiera się V: Jezus osądzony przez Poncjusza VI: Jezus biczowany i koronowany VII: Jezus bierze krzyż na swe VIII: Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż IX: Jezus spotyka niewiasty X: Jezus przybity do XI: Jezus obiecuje swoje Królestwo żałującemu XII: Matka i umiłowany uczeń pod krzyżem XIII: Jezus umiera na XIV: Jezus zdjęty z krzyża i złożony do z decyzją papieża Benedykta XVI ogłoszoną w 2007 r., Biblijna Droga Krzyżowa może być odprawiana zarówno prywatnie (indywidualnie), jak i publicznie (wspólnotowo). Informator Kalendarz liturgiczny, rok liturgiczny - co to jest, ile trwa?W Polsce i w zdecydowanej większości krajów Europy obowiązuje kalendarz gregoriański. Na jego podstawie rok świecki składa się z 12 miesięcy, 52 tygodni i 365/366 dni. Dokładnie tyle samo trwa rok liturgiczny w religii katolickiej. Cykle te nie są... Co to jest nowenna pompejańska?Nowenna pompejańska (tzw. nowenną nie do odparcia) to modlitwa odmawiana na różańcu do Matki Bożej Pompejańskiej. Składa się z 6 tradycyjnych nowenn, a zatem trwa 54 dni. Dzieli sie ją na dwie równe części po 27 dni:• Pierwsza część, czyli trzy pi... Co to jest Msza wotywna?W Kościele katolickim Msze wotywne należą do tzw. Mszy okolicznościowych, które są odprawiane ze szczególnej okazji bądź w odpowiedzi na różne potrzeby wiernych niezależnie od formularza mszalnego obowiązującego w danym dniu woty... Chrzest dorosłych w Kościele katolickim„Zdatnym do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek, jeszcze nie ochrzczony.” (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 864)Zgodnie z obowiązującym prawem kanonicznym chrzest może być udzielony każdej osobie pod warunkiem, że nie przyjęła ona tego sakramentu ... Postawy podczas Mszy świętejW trakcie mszy świętej wierni powinni w tych samych momentach przyjmować jednakowe postawy liturgiczne, którymi są: postawa stojąca, postawa siedząca oraz postawa stojąca jest postawą człowieka wolnego, otwartego i gotowego do dzi... Miejsca święte w PolsceZgodnie z obowiązującym w Kościele katolickim Kodeksem Prawa Kanonicznego „miejscami świętymi są te, które przez poświęcenie lub błogosławieństwo, dokonane według przepisów ksiąg liturgicznych, przeznacza się do kultu Bożego lub na grzebanie wiern... Zobacz więcej Modlitewnik Zobacz więcej
8 stacja drogi krzyżowej 2011-04-09 11:42:24; Wypisz stacje Drogi Krzyżowej? 2010-03-03 17:09:10; Mam narysować stację drogi krzyżoiwej, tak, jak wygląda na codzień. 2010-03-09 15:33:30; Wybierz jedną stację Drogi Krzyżowej i opisz ją w 4 zdaniach? 2015-02-24 18:45:50; Opiszesz mi dokładnie 5 stację drogi krzyżowej? 2011-04-17 21:
Odpowiedzi casinney odpowiedział(a) o 18:47 A Ty nie potrafisz? To w końcu Twoja religia, nie? Czy wierzysz na pokaz? [14] Jezus złożony do grobu. to już koniec męki pana Jezusa gdyby naszym celem był grób to jaki by był sens naszego życia? na te pytanie odpowie sobie każdy z nas na wierzących to łatwe pytanie a dla nie wierzących trudne . Wierzący powiedział by ,, Bóg" a nie wierzący to tylko sam CHRYSTUS wiehej na PEWNO DOBRA odpowiedz bo jestem dobra z religi Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę, z którą odbywa krótką rozmowę o życiu Uważasz, że ktoś się myli? lub
nZp8F. 351 497 243 303 107 243 240 45 311
opisz 11 stacje drogi krzyżowej
